martedì 7 settembre 2010

Tres libbrus po s'istadi sardaresa

de G. Paulu Pisu

Est acabbada sa rassigna "tres libbrus po s'istadi sardaresa" promòvia de sa Pro Loco de Sàrdara in su coru de su centru stòricu nodiu.
Is presentadas de is tres libbrus in sardu: Tres cummèdias sardas, Crònaca de una morti annuntziada, Sa losa de Osana, sa genti ddas at agradèssias, in medas si ddoi funt acostaus, tentu contu puru ca custas manifestatzionis no faint pinnicai apari mai sa genti a cambarada manna.
Est stètia s’ocasioni po poni nosu etotu in su centru de su mundu nostu po mèdiu de literadura e lìngua tropu bortas scarèscia, a su puntu de essi oramai arrischendi de si sperdi.
Eus ammostau ca is sardus no scint produsi sceti binu, pani, casu e sartitzu bonus ma cultura chi no est sceti strocidura de sa cultura allena; bortas medas de calidadi puru, ma strocidura abarrat, bastat a cumpudai sa lista de is rassignas chi ànimant festas e acontèssius de is biddas anca su prus de is bortas no si circat nemancu de donai unu sinnu de originalidadi o de sardidadi: pigadas in pesu e copiadas pofintzas in is pinnicas prus piticas.
S’est nau puru ca chi oi is sardus funt ancora “pocos locos e malunidos" dipendit meda de unu sistema scolàsticu e de pesadoria allena chi a totus is livellus dennegat sa specificidadi culturali fata asubetotu de lìngua e stòria. Funt custus is elementus che podint portai a sa formatzioni de una cuscièntzia chi furrit cussu dìciu lègiu, ma a dolu mannu, beru. Mancai is leis, no si bint ancora crarus e èrridus cambiamentus de parti de un’istitutzioni chi unu tempus proibbiat a fortza de corpus e machìtzias sa lìngua nosta, ocasionendi faci a issa unu sentidu de bregùngia e grisu chi at acabbau po si ndi fai teni bregùngia de nosu etotu cumenti de sardus. Su sentidu de bascesa culturali chi nd’est bessiu a campu e chi in parti s’at acogomau politicamenti puru, incapas podit fai cumprendi meda de su malistai econòmicu nostu.
Sa cosa no est de pagu contu ca chena de cuscièntzia de apartenèntzia eus a sighiri a essi apetigaus culturalmente e duncas economicamenti de unu mundu sempri prus globalizau e chi s’at a ingurti che unu bentruxu chena de speru perunu de apellu, a nosu ma asubetotu a fillus nostu chi, mancai a làurea in busciaca, ant a sighiri a disterrai faci a logus sempri prus atesu lassendi sa buidesa in sa terra e me is corus de babbus e mamas.
Naturalmenti seus abetendi chi sa polìtiga si ndi scidit.

Is presentadas ddas eus registradas e postas in YouTube, in su giassu de sa Bibblioteca comunali de Santuèngiu

2 commenti:

alberto areddu ha detto...

E' davvero notevole che nel sito di san Gavino, tra la saggistica spicchi un fondamentale saggio di Antonio Cassano "Il mio piede destro. La vera storia di Antonio Cassano". Grazie, svete fatto del ben. Da doriano ve lo posso ben dire a cuore aperto!

Pàulu Pisu ha detto...

Candu biu su bibbliotecàriu de Santuéngiu ge si ddu nau.