sabato 28 agosto 2010

Giai chi seus chistionendu de beridadi

de Elio

Ascurta ascurta su sonetu de Simone Argiolas sa conca s’ind’est andàda po contu suu, sighi sighi a su ch’iat lìgiu sa dia nantis in su giornali a cumentariu de Cossiga, non de sa morti ma de sa vida sua. S’articulu de su Corriere milanesu, fut de giobia de cida passada ma ndidh’anti torrau lunis in su giornali chi donant paris cun s’Unione Sarda.
Amisturu, amisturu cun su Presidenti Emeritu in custa conca sciadhia de custu cabudu de austu, dhui fut puru sa poesia de Forico Sechi, “Cun Bois Pastores”, torrada de ‘maimone’ a cumentariu de “Noi pastori” all’ordine del giorno”.
No’ iscìu e-cumenti, at a essiri su lati de brebei cun is isciampitadas de i-cudhu piciochedhu de Galtellì (mirai ca est bravixedhu meda, mih), m’anti fatu su matessi efetu chi mi podit fari su lati cundiu cun axedu: mi pigat a furriadura de istogumu. Pentzendidhoi beni, perou, sa crupa non fudi de sa fisarmonica e de su passu torrau: a mi fai axedari su lati funturu totu’ is catzadas chi, comenti naràt su giornalista de su Corriere, funt acabbadas in ‘rete’ contras a Cossiga po su chi at fatu e at nau, e prus e prusu, in totu sa vida sua. Mancu Andreotti nc’est arrennèsciu a ndi pensari s’unu po centu de su chi at fatu su Tattaresu, no’ a ndi fari, a ndi pentzari feti.
Deu non dha tengiu cun chini sparat catzadas, donniunu est bonu meri de na’i su chi bolit, sarvu a cherella contraria. E no’ est tantis su fatu chi cudhu non potzat arrispundiri, mortu cumenti esti, cantu su biri comenti arrexonat, in dì de oi, sa prus parti de sa genti. A giai totus nci dhis e’i intrada in conca, po mori chi s’inci dha anti fata intrari, s’idea ca est sempiri crupa de calancun’atru, candu is cosas non girant comenti s’iat a praxi.

Sighi a lèghere

Nessun commento: