sabato 28 aprile 2012

Festa natzionale de sos sardos: Augùrios

Unu 28 de abrile ditzosu a totus

7 commenti:

Davide Casu ha detto...

Iscrio in Sardu, mancari no siat sa limba mea d'onzi die... In S'Alighera, chi calicunu galu la giamat catalana, ue sos politicos nimancu ischet itte siat sa die de sa sardigna, b'at a essere unu contzertu de musica aligaresa e sarda, sa bandela de totu sos sardos subra nois chi sonamus, arremonende a sos aligaresos chi s'alighera est banda de importu de sa natzione nostra.
augurios a totu su populu de custa terra

Davide Casu ha detto...

i Ara escric en Algarès...
a L'alguer, qui carqui hu ancara avisa catalana, onti lus npolitics nimancu saban cosa sigui lu dia de la Sardenya, hi sigarà un petit concert de msica algaresa i sarda, admunt de mosaltrus qui sonem la bandela de tots lus sardus, arrecordant als algaresus, qui la ciutat d'ellus es part amportanta de la nostra naciò. Auguris a tot'l popul de aquixa terra.

mikkelj tzoroddu ha detto...

Oe nanki est die ‘e festa. Festa manna puru paret ki siat!
Pro nos ammentare su 28 e su 29 de aprile de su 1794.
Caleccunu at iscrittu, calki annu ai como, ki c’aiamus bocadu sos piemontesos a puntas de pe! Ma, si male non m’irballo, ja est’abberu ki ke los amus bocados tottu e 514 cantos fini! Ma, prima e tottus, lis amus fattu s’inkinu! E poi, nokke semus lassados furare da issos ( ki fin bennidos kena unu sesinu) unu muntone ‘e cosas nostras, istikkidas in baules carrigados in d’una fila longa longa de carros! E non bastat custu, ki puru diat essere un’irgonza manna, ma a poi de battor meses, c’amus lassadu torrare su vizzerè! Sa Fortuna (solu sa fortuna ca non b’aiat mancu minoredda, peruna idea de indipendenzia) aiat postu in mano nostra su distinu! E nois, dae Sardos mannos ki aiamus cumandadu s’antikidade, fattos a minores ke a bermes, amus kerfidu de esser cumandados dae duos piemontesos kena istoria, intregandeli torra, su guvernu de Domo Nostra! Pro aere in cambiu, ja l’iskimus itte: su postu de theraccos in s’offiziu!
E custa la kerimus muttire de abberu FESTA MANNA?
Si nos este abbarradu calki nobile cosa in mesu ‘e ancas, la deppimus muttire sa die de sos MORTOS!
Ca mortos bind’at medas! Sos Sardos, ki non sunu istado prus nudda finzas ai como! Sas ideas, pro fakere cosas mannas pro nois ettottu! Sa LIMBA, sa cosa prus manna ki aiamus, este morta issa puru! E, sos sardos prus maccos, ant fattu morrere peri cussa de s’antikidade, ca sun contande, pro innoranzia manna issoro, ki solittante nois Sardos, no iskiamus mancu a iscriere! S’ISTORIA, sa prus manna de tottu su Mediterraneu, nokkela semus fatta furare dae sos maccos de s’universidade ki, dae manna ki fit, ke l’ant furriada a cosa minoredda comente a issos! E duncas, non bat locu de faker festa, ma prantos mannos! In sa die de sos mortos, su 28 e 29 de aprile, in Sardinna!
mikkelj tzoroddu

Gigi Sanna ha detto...

O Zua', po Sa die de sa Sardigma: 900.000. Tombola! Bio como como sas visitas. Tra unu mese 1.000. 000. In battor annos nd'as fattu de trettu! itherver dirpost

zuannefrantziscu ha detto...

Dias tènnere resone, Mikke', e nde tenes contende sos disacatos chi amus patidu. Ma su contu tuo de su 28 de abrile 1794, chi est finas su de su Barone Mannu e de àteros chi non tenent sa matessi istima tua pro sa natzione sarda, non est giustu. Lu diat pòdere èssere si in conca de sos revolutzionàrios de su 1780-1812 esseret istadu su de bortulare sa monarchia. E custu disinnu in conca no l'aiant.
Issos cheriant bortulare su guvernu, pesadu dae piemontesos, nitzardos e savoiardos, non su Regnu de Sardigna chi sos sardos ant istimadu finas a pustis sa morte sua e sa nàschida de su Regnu de Itàlia. Ammentas s'innu? "Cunservet Deus su Regnu sardu" est cantadu finas in su Noighentos. Issos cheriant àteru: unu guvernu autònomu e a nche catzare sos feudatàrios.
Pro ses meses su guvernu autònomu b'est istadu, pro sos feudatàrios b'at chèrfidu prus tempus, ma in fines su feudalèsimu est agabbadu.
No est istada, craru, una vitòria pro semper, ma b'est istada. E est custu chi deo e medas àteros festamus cun totu su coro

Gigi Sanna ha detto...

Sì, Gianfranco, storicizzando il dato credo che abbia ragione tu. Ma lo spirito del post di Mikkelj era un altro. Quella data non è di 'festa manna'. Quella data è stata scelta (e concessa) perchè c'era un certo spirito rivoluzionario di sinistra rigardante la classe sociale contadina e i baroni proprietari. E anche questo va storicizzato. C'erano ben altre proposte indipendentiste che furono fatte fuori: quella ('nuragica') della battaglia di Cornus di Amsicora e Yosto, quella (giudicale) della battaglia di S.Anna contro i Catalano -aragonesi vinta da Mariano IV e Ugonne III, quella (giudicale -marchionale) di Leonardo de Alagon. I moti antipiemontesi rispetto a questi episodi di totale libertà dei Sardi appaiono ridicoli. E' inutile nasconderlo. Io infatti, sebbene non faccia la guerra per la scelta, riconosco onestamente che fu una scelta infelicissima, dove tra l'altro venne premiata Cagliari invece di Oristano, la città simbolo della libertà dei sardi. O non è così? Questo l'ho detto tante volte. Se riesci a convincermi che la scelta è stata organica al nostro pensiero e al pensiero della stragrande maggioranza dei sardi, spiegamelo. E spiegami anche perchè i Sardi indipendentisti hanno messo sia a Sant'Anna che alla Torre del Pozzo (Turre'e su Putzu) le pietre monumentali simbolo di quella libertà. Il fatto è che la ricorrenza del 28 Aprile è organica al concetto di 'autonomia', le date nuragiche e giudicali sono arganiche al concetto di indipendenza. Il consiglio regionale (il parlamento sardo) con caratura indipendentistica ( a meno che il pronunciamento non sia una buffonata e non si tratti del solito atto di minaccia 'separatista' in tempi calamitosi!)dovrebbe cambiarla questa data che fotografa molto bene la nostra scarsa 'balentia' (altro che storie!)dovrebbe annullare quella data nella quale spiccano le solite 'richieste' autonomistiche inoltrate a Torino o a Roma e regolarmente disattese. Ergo, storicizzare va bene, ammettere un certo tipo di protesta e non altra, va bene; ma non va bene starsene zitti stante ben altra storia isolana di combattenti sardi morti per la libertà!

zuannefrantziscu ha detto...

Certo, caro Gigi. Ognuno di noi avrebbe potuto proporre (alcuni lo hanno fatto) di ricordare altre date della nostra storia. Ma il problema non è questo, quanto di pensare o non pensare che la cacciata dei piemontesi sia degna o indegna. Una parte della intellighentsia "rivoluzionaria" sarda l'ha ritenuta robetta, la cacciata di qualche centinaio di poveri cristi, non sapendo di essere così i nipotini tardivi di quel fior di progressista che fu il barone Manno.
Oggi, penso, la scelta sarebbe forse diversa. Ma non è questo il punto: "anche" il 28 aprile è una buona data per noi.