mercoledì 22 febbraio 2012

Ammentendi a tziu Giuanni Lilliu


de Francu Pilloni

Candu hap’intendiu chi ziu Gianni no fut prus de custu mundu, mi seu intendiu prus piticu, prus poburu, prus solu. Deu no seu stetiu allievu suu, no tengiu nisciunu titulu po fueddai de issu, vetti chi ddi boliat beni. Dd’hia connotu prus de 50 annus fait, candu fut benìu a bidda mia, cumbidau de su predi, po donai indicazionis asuba de calincunu traballu de fai asuba de sa cresia nosta. Ind’hia intendiu chistionai, ma no dd’hia mai biu: nemus hiat a hai cretiu chi essit unu professori de s’Universidadi, aici pagu imponenti e a berrettu in conca, comente unu messaiu in dì de festa.
Mi fut cumbinau de dd’hai biu unas cantus bortas in Mogoru, in domu de s’amigu suu corali Corneliu Puxeddu, duus o tres annus appustis: impari rexonànt de nuraxis e de brunzittus e fut sa primu borta ch’ind’hia biu unu devveras e no in fotografia.
In su ’95, invecis, fui andau a domu sua in Casteddu, po ddu cumbidai a incingiai unu ciclu de cunferenzias chi hiaus zerriau “Attoppus”, asuba de sa storia, sa lingua, sa cultura sarda. Mi regordu chi dd’hia nau aici: “Castit, ziu Giuanni, chi no seus segurus chi ddi pozzaus donai calincuna cosa, poita nemus ancora s’hat donau contributus”. M’hiat postu sa manu in su coddu e hiat arrisiu: “No hat a essi cussu chi s’hat a fai imbrunchinai!”. Mi fui fattu pitiu pitiu, mi fut partu chi m’hessi bofiu pigai in giru. Candu fut benida sa dì po sa cunferenzia, a is primus de meseidas, una dì de aqua de no crei! In prus, su Comunu s’hiat donau disponibili sa palestra de is scolas de Paluna, aundi ancora no ddoi fut mancu sa strada accilindrada, donnia fossu ddoi parcheggiàt una Cincuxentus. A sa cunferenzia no fuaus mancu in binti, ma issu hiat insistiu po dda fai aicetotu: “Seus in pagus, est beru, ma totus appassionaus de is cosas nostas, Candichinò chini si fut accrunotau a bessiri de domu?”. Custu fut ziu Giuanni, ma forzis hapu nau cosas chi totus connoscint.
Una facci cuada de sa personalidadi de cust’omini dd’hia connota su merì ch’hiat presenziau a sa presentazioni de su primu libru cosa miu, A unus a unus appillant is steddus, in Ceraxus. Sigumenti in su contu ddoi est un’arriccu, su donu de sa bidda, chi approfittàt de is serbidoras, candu fut accabbada sa zirimonia, m’hiat zerriau a una parti e m’hiat pregontau: “Nara, Francu: ma su nobili chi s’approfittat de is serbidoras, chin’est? Donu … de Simala?”. “Nossi, - dd’hia nau – mi ddu seu figurau deu, mancai assimbillit a unu de ….”. “Poita is arriccus, una borta, sunfriant de cussu fizieddu puru, ddu scidiasta?”. Mi fui postu a riri cun issu: “Fizieddu antugu, ziu Giuanni”. “No depit essi passau de moda manc’hoi!” hiat acciuntu serrendu sa chistioni.
Dex’annus appustis hapu fattu una circa in Marmilla asuba de is contus antigus, de cussus chi si contànt in su friscu po spantai e stentai is pipius, e de cuddu chi fuant cosas beras accuntessias. Unu de custus chistionat de un’arriccu de Barumini chi andàt a cassa manna a Pau. S’arriccu fut fiudu e no ddi duràt nisciuna serbidora, ca s’ind’andànt a metadi de annada pringias. Hiap pediu a su capu cassa si connosciat calincuna picciocchedda disposta po andai a domu sua a serbiri. “Ddhia a teni deu puru una filla, ma su fattu est chi fusteti hat parau fama mala!” dd’hiat nau s’omini. “Ma candu mai, o gopai! Propriu cun sa filla de vusteti mi ponia!”. Fattu s’accordiu, s’arriccu partit a carrozza cun serbidoredda etotu. Passat tempus e unu mangianu su capu cassa si bit sa filla in domu. “E tui innoi?” dd’hiat pregontau. “M’inci hat bogau, poita seu pringia” ddi nat cudda prangendu. “Pringia!?” si spantat s’omini. Pigat su fusili, sezzit a cuaddu e currit a Barumini. Innì passat a caserma, ca su mariscialli puru fut de sa cumpangia de cassa manna, e ddi narat: “Intre cincu minutus benit a domu de Lilliu e mi ponis is ferrus poita dd’hapu mortu!”. Connoscendu s’omini, su mariscialli dd’hat cretiu e cun sa scusa de si buffai unu cichettu, agatat su tempus po  mandai unu carabineri a avvertiri a Lilliu. Su capu cassa buffat, saludat e andat a domu de s’arriccu. Toccat su battenti de su portali e su meri de aintru: “E chin’est sa genti?”. “Seu Antonicu Fanari de Pau” e cuddu:”Ah, intra Antonicu, ca fui abettendudì!”. Antonicu intrat e ddi puntat su fusili: “Ita m’hiasta promittiu in contu de sa picciocchedda, na’?”. “Scomittu chi t’hat nau ch’incidd’hapu bodada de domu, bolis biri? Ma no est aici. Ge’ ddus scis comenti funti fattas is feminas!”. “Si est su chi mi naras, zerria su serbidori e mandaddu a Pau a indi bittiri a filla mia. Finzas chi no funti torraus, tui abarras asutte tiru”. Su contu acabbat chi Lilliu, s’arriccu, si coiat cun sa filla de su capu cassa, chi fut abarrau a fusili puntau finzas chi no fut torrau su carrozzinu cun sa filla.
Sa genti ancora narat in Barumini: no ddu bolit fai? A Antonicu Fanari de Pau inci bolloiat, ca bis chi ddi bessiat sa gana!
Hapu pensau centu bortas de andai de ziu Giuanni a ddi donai su libru e a ddi pregontai ita sciat de custu contu. Mi seu tratteniu, primu ca no scidìa comenti staiat; segundu poita ddoi est sa duda fundada chi a su pipiu chi fut nasciu dd’hessint postu de nomini Giuanni. Comenti a nai, chi issu puru fut su fruttu de cuddu fizieddu antigu chi nudriant is arriccus asuba de is fillas allenas ch’intrant a serbidoras.
E no dd’hiat a essi ammancau s’arrisu, poita scidiat comenti girat su mundu.
  

24 commenti:

Gigi Sanna ha detto...

O Fra', fortzis non apu cumprendiu beni totu su contu cosa tua. Seus giai in su 'mito' de s'omini o apustis? Asi brullau meda o as contau unu contu chi totus in Marmilla scinti? O fotzis teniasta gana de brullai ancora cun su 'professori', mancai motu, contendi contus de viziettus?

Grazia Pintore ha detto...

Cara Atropa,complimenti a lei perchè capisce così bene il sardo,per me è stato più difficile capire il signor Francu ed,invece,ho capito bene il signor Gigi.Di certo, tutti e due hanno fatto una bella commemorazione di questo grande uomo.Anche io ho pensato che Francu,come fa spesso,"Asi brullau meda o as contau unu contu chi totus in Marmilla scinti? " Ha scherzato molto o ha raccontato una storia che tutti in Marmilla sanno.(spero di avere tradotto bene)"O fotzis teniasta gana de brullai ancora cun su 'professori', mancai motu, contendi contus de viziettus?"O forse aveva voglia fi scherzare ancora con il"professore",anche se morto,raccontando del vizietto?.Scusatemi se mi sono permessa di tradurre ad Aba,dal sardo,avevo voglia di esercitarmi.

Gigi Sanna ha detto...

Nuragische sprache mit sprachfehler!

francu ha detto...

In sa pressi, nella fretta, no bolendi ammitti chi fui cummoviu puru, non volendo ammettere che ero pure turbato, hapu cummittiu calincunu sballiu grussu, ho commesso qualche svista grossolana: pedu pedronu, chiedo venia.
Gigi, ti dd'hapu regalau puru su libru "Contus de Marmilla" cun su dvd, o no?
Su mitu est po personas simplicis e ziu Giuanni est stetiu semplicimenti unu mitu, po comenti si cumportàt. Il mito è riservato alle persone semplici e ziu Giuanni era semplicemente un mito vivente.
Bandat de sei chi deu chistionu po mimi.Va da sé che io parlo per me.

Finito l'esperimento di doppiolinguismo perfetto, cara Aba ti devo dire che il sardo che io scrivo è quello più adatto ad essere insegnato ai bambini, un sardo che esiste da quattro o cinque secoli pressoché immutato.
Quell'altro è frutto d'invenzione da parte della Giunta regionale e dei linguisti al seguito.
Lo so che è brutto dirlo in casa di un estimatore della LSC, ma tutti sanno come la penso io, perché è l'ennesima volta che lo dico.

Gigi Sanna ha detto...

No, Franco, stavolta sbagli, era mia madre che parlava così. La mia 'mamma'. Ognuna di quelle parole, ognuno di quei suoni, ognuna di quelle frasi li ho sentite ed apprese da lei. Io non applico nessuna delle regole della LSC semplicemente perchè mi ha fatto altri (altri non io) l'enorme favore di far coincidere quasi perfettamente l'abbasantese con la LSC.
Proprio oggi l'amico Fausto Casula di Abbasanta è venuto a casa per farmi omaggio del suo ponderoso 'vocabolario' intitolato 'Faeddos Abbasantesos' che ha come sottotitolo Limba Sarda Comuna. Molto bello per ricchezza di lessico e per apprendere proprio un certo sardo popolare. Tu non sai quanto gli abbasantesi siano contenti che la loro parlata sia presa a modello scritto di tutta la Sardegna. A me non fa nè caldo nè freddo, ti dirò. Sono sempre rimasto estraneo alle dispute sulla 'politica' linguistica circa il sardo scritto. E credo che questo tu lo sappia. Anzi credo di averti detto che ero infastidito perchè era un altro motivo di 'divisione' dei Sardi agli occhi degli estranei. Come regolarmente è avvenuto.
Detto questo credo di aver capito il 'mito' tuo sull'uomo; ma non ho ancora capito se il bambino Giuanni fosse il nostro per 'contu' o invece per acclarata realtà.
No,il libro non l'ho. L'ho cercato ma tra i tuoi (che sono nella libreria accanto ai miei) non l'ho trovato. A meno che non sia nelle cataste ovvero nel casino che è ormai diventato il mio studio.

zuannefrantziscu ha detto...

Franco,
brutto non è dirlo qui, brutto è dire cose non vere. Come affermare che la Lsc è una invenzione: è la lingua parlata e usata in una zona della Sardegna. Non ti piacerà, ma è così. Mi spiace che continui ad usare le falsità per sostenere le tue tesi, ma questo non diminuisce la mia stima per te

francu ha detto...

Caro GFP, caro Gigi, leggete bene:

Finito l'esperimento di doppiolinguismo perfetto, cara Aba ti devo dire che il sardo che io scrivo è quello più adatto ad essere insegnato ai bambini, un sardo che esiste... il sardo che io scrivo il sardo che io scrivo... il sardo che io scrivo ....

tu, Gigi, dici:

No, Franco, stavolta sbagli, era mia madre che parlava così.
...parlava così ... parlava così

Dici bene: parlava così. Non siamo forse d'accordo?

mentre GFP, scrive:

Come affermare che la Lsc è una invenzione: è la lingua parlata e usata in una zona della Sardegna.
... è la lingua parlata ... è la lingua parlata ... è la lingua parlata ...

io parlo di grafia del sardo, tu dei lessici.
Dove sta la falsità?
Guarda che hai usato una parola grossa: te lo dico perché ti stimo, altrimenti ti avrei mandato a imparare il catechismo da Celentano.

Gigi, sotto il mito c'è sempre un po' di verità. In questo caso, tutta intera.

Grazia Pintore ha detto...

Signori del blog,scusate il mio individualismo impiccione ed egoistico,ma provo un gran dispiacere quando non si rispettano le affermazioni degli altri,in questo caso quelle del signor Francu e lo si offende.Ognuno può affermare le proprie idee ma con correttezza e rispetto.A volte,si è presi dall'impeto e si esagera poi,le scuse sarebbero necessarie.

zuannefrantziscu ha detto...

Forse, caro Franco, non è molto corretto scrivere che tu dici cose non vere, ma nella fretta non sono riuscito ad eufemizzare il fatto che quel che dici non corrisponde alla verità. La Lsc può piacere o non piacere, la si può persino odiare, ma non si può dire che è inventata perché non è vero.
PS - La "lingua parlata e usata" vuol dire anche scritta, come mostro ogni volta che la scrivo e come ha mostrato Gigi nel suo intervento.

PS al PS - Grazia, non ti preoccupare. La mia stima e il mio affetto nei confronti di Franco è immutata: è che la questione della lingua suscita grandi passioni.

Grazia Pintore ha detto...

GFP,non avevo dubbi.Mi ha meravigliato che la sua solita pacatezza,questa volta, aveva strabordato a causa dell'enfasi.

francu ha detto...

Nel pacchetto della LSC, caro GFP, c'è la parte rilevante della grafia, con in primo luogo l'abolizione delle doppie che non siano D,L,N,R,S, così come ha provveduto a rafforzare Milia per il suo ridicolo campidanese. Per non parlare dell'orrendo tz ficcato a prepotenza dovunque.
Spero che il sindaco di Cagliari diventi il nuovo governatore, così almeno, parlando per sé, aborrisca le orrende note ortografiche e si faccia chiamare come il padre e come il nonno: Zedda e non Tzedda o, peggio ancora, Tzedha.
Per questo il mio sardo scritto è più comprensibile all'italiana di Parma, mentre quando ci sente parlare, forse il ghilarzese di Gigi è più comprensibile del mio stretto marmillese.
Ma se uno mente, anzi usa falsità, due sono le spiegazioni: ne ha un tornaconto, oppure è bacato in testa.
Son due giorni che cerco di ravvisare quale possa essere il mio tornaconto, di qualunque tipo, ma non riesco a vederne nessuno.
Mi dovrò rassegnare a pensare che quel mal di testa che di tanto in tanto mi assale non è dovuto tanto all'artrosi cervicale?

Gigi Sanna ha detto...

No, Gigi non è ghilarzese ma abbasantese. C'è un solo chilometro di distanza tra Ghilarza ed Abbasanta ma io lo uso tutto tutto per tutelare la mammella di mia madre. Se scrivo però le cose cambiano: qualche sbirciatina la lancio in 'lacanas' de Bilartzi e 'mancai' in diesegus de 'is cresuras' de is Marmillesus! E poite nono? Mancari in sas 'tancas' de Irgoli.

francu ha detto...

Ddu sciu, Gigi ca no ses ghilarzesu. Dd'hapu nau po ti fai arrennegai ca sciu, de bonu sardu, ca sa polemica prus manna si pesat cun chini ti est prus accanta.
Bolis poni!
E no est chi no hessi biu chi tui, a parti unu tz, hiasta impreau una grafia e unu lessicu a su centu po centu gualis a su modu miu.
Custa borta ti dd'hapu fatta!

francu ha detto...

Aba, grazie.
Ma se sono troppo moderno, dovrò aspettare che compia cent'anni per essere preso in considerazione oppure mi conviene morire e lasciar perdere tutto?

francu ha detto...

Aba, come analgesico non hai rivali!

elio ha detto...

O Francu, teni passientzia pagu pagu e curregimia innui sballiu.Parteus de sa litaredha "d"; candu 'ndi dhu at una feti, sa cosa est facili: sonada a su propriu modu de s'italianu "dado". Fuedhus anca sonada aici, in Sardu 'nd'at medas.

Is cosas si cumpricant candu de "d" 'ndi dhu' at duas a costau de pari, e tandu si faint a certari.M'apu contau in su vocabolariu de Mariu Puddu 250 fuedhus cun duas "d" a su costau. Non funti medas medas ma non funti mancu pagus. Non m' apu pigau su stentu de contai is paraulas anca dhu at su sonu "dh" cumenti dh'inditat issu (sa "cacuminali" chi dhi nanta), a su siguru, funti medas ma medas de prusu e deu, innoi 'nd'apu imperau paricias.

Su chi mi domandu 'eu e ti domandu, puita depeus iscriri dus sonus drivessus a su propriu modu? Ca cudhus funti pagus e bincint is medas? E ita manera! Unu pagu de democratzia in sa scritura puru, de chi no'is dopias "d" che in "addopiai", incumentzant, issas puru, a si ponni a prangi che in currutu.

Un'atra borta, chi t'agradat, iaus a podiri chistionari de "tz".

elio ha detto...

Po essiri prus precisu, Francu, 250 funti feti is fuedhus chi incumentzant cun "a", de atrus non nd'apu cicau.

elio ha detto...

E frotzis est propriu innoi chi mi frigu a manus mias etotu.

francu ha detto...

Si cras, caru Eliu, ti benit a conca de sardizzai su fueddu "week-end" po nai fin' 'e cida, e scris "uichendu", hant a essi in pagus a ti cumprendi a prima vista. Si invecis scris wikendu, forzis ti cumprendit prus genti.
In sardu esistit unu sonu chi est stetiu torrau storicamenti cun dd e aici est stetiu registrau in sa mellus opera scritta po sa varianti campidanesa: su vocabolariu de Bissenti Porru, chi est accanta de fai 200 annus.
A sa propriu manera hiat fattu Giuanni Spano. Hapu intendiu nai de Maurizio Virdis chi custu sonu est antigu meda, a is tempus de sa dominazioni romana fut giai aici.
Unu connotu duncas de millennius comente sonu, de seculus comente grafia de su sonu. Is linguistas chi funti benius appustis, hant pigau totu su chi hat scrittu Porru, a cumenzai de Wagner.
Certus fueddus pigaus a prestidu de s'italianu funti scrittus cun duas dd ma cun su sonu italianu: es. raddoppiai chi liggeus paris paris comente is dd in italianu.
Hiat cumenzau Pedru Casu, chi boliat ammarolla fai torrai su sardu a sa lingua de Ciceroni, a proponi sa differenziazioni de is duus sonus dd, su sardu de "nudda" e s'italianu de "addoppiu", cambiendu su sardu de dd a dh.
Puddu hat sighiu custu mori e s'ind'est aici ammorau chi s'hat cambiau su sangunau puru de Puddu a Pudhu.
Su vocabolariu de issu est mannu, ddoi agatas giai totu, ma est una "raccolta indifferenziata" poita hat regortu totu su bonu e totu s'alliga chi dd'est passada in manus.
Donnia lingua tenit una storia e una dinnidadi, siat in su sonu, siat in sa grafia. De su sardu, chi est sa prus antiga de is linguas neolatinas, de una bandera chi fut, indi bolint fai unu corriolu.
Ti fazzu un'esempiu de s'italianu: "pezzo" e "mezzo": a parti s'iniziali, funti duus fueddu gualis, ma su segundu fonema "zzo" si liggit differenti. Poita no proponis a "La Crusca" de scriri pezzo cun sa tz?
Su fueddu "zucchero" in Toscana ddu nant comenti nosu naraus "Zucchuru" cun sa z dura. Immoi, po is linguistas de su dominigu a mangianu, dd'hiaus a depi sciri Tzuccuru.
Ma si bolis andai in Europa, poita no pedis a is Francesus de si poni de accordiu una borta po totus, datu chi "è" o "é" ddu scrint in modus differentis?
Po no ti nai de sa malasorti po sa lingua sarda chi dd'est suncuta candu is braberis, is macellaius, is bidellus hanti liggiu Wagner: issu scrit su fueddu e ddu replicat in sa grafia internazionali poita donnia sonu tenit una grafia vetti, indipendentementi de sa lingua, a su scopu chi donniunu scipiat giustu giustu comenti si pronunziat su fueddu, ma no esistit nisciuna lingua chi siat scritta in domu sua cun s'alfabetu internazionali. De inguni is tz e is ateras fesserias chi si funt imbentaus is linguistas nostus, a cumenzai de Antoni Lepori.
Has biu chi Prof Ugas puru, po scriri Genovesus, o forzis Zenovesus, hat scrittu Dzenovesus?
Su trumbullu est mannu e ind'ammancat de ora po obresci!

elio ha detto...

Francu ti torru gra(t)zias ma, a su chi bisi, cancuna duda m'abarrat etotu.

Sciis cumenti in bidha 'nci giraus "riverisco", adobiendi genti connota e de cunfidentzia, amigus de isfutiri gioga gioga? "Addobbadas de mangulu" o feti "Addobbadas", ca tantis de ita gei si scidi.

E candu tocant is campanas a mortu, no' dhi narais bosatrus puru "addopiu"? Perdona s'abbetiu e tocadi' anca 'olis: "Dhu interrant oi ca dh'anti addopiau aiseru" (cun custa storia de is campanas, po narriri ca unu s'est mortu, naraus "Dh'anti campanau", chi apoi 'nci dh'anti girada a "S'e' campanau).

Addobbadas, addobbai, addopiai, addopiu, paris paris de s'italianu 'ndi 'enint?

Po su chi pertocat a su sonu "tz", e is sangunaus, Atzori, Atzeni, Etzi o is bidhas de Atzara e de Setzu (scritus aici mih, e 'nd'at ancora puru)? E chini 'ndi dh'at bogada custa moda? Chi funti po contu insoru is Italianus cun sa "z" a sa sola o allobada a un'atra, una 'orta "sonora" una 'orta "sorda", chi s'arrangint fra issus, a nosu ita s'indi importada?

francu ha detto...

Sonai a doppiu, addopiai, benit de s'italianu e po cussu, mancai no s'indi acateus, siegus a ddu nai a s'italiana.
Cantu a addobbadas, mancai dobbadas siat sardu, forzis hiat a essi mellus a ddu scriri a dobbadas, aici comenti scrieus a scofadas de pei, a scuccadas, a pinnigosu.
Est beru chi candu su sonu sardu est in sa primu sillaba, seus abituaus a scriri is duas dd, propriu po ddu liggi aici. es. ddeddu.

perra ha detto...

@Francu

A cantu parit, a fusteti ddi praxit
sa grafia adoperada de su cannonigu
Porru, narendi ca, in unu certu modu corrispundit a su connotu. Mi
domandu, in sara, poita no ddu sighit candu scrit cun sa "ç" fueddus cumenti a "çitadi o façili"
o candu adoperat su grafema "qû"
sempri cun su motivu de no s'indi
distacai de su latinu?
Hat a essi ca su gustu personali
nc' intrit po calencuna cosa?

Po su chi pertoccat a sa chistioni de su sonu cacuminali, fusteti si
fait sciri ca Virdis hat nau ca
custu sonu est bedustu meda.
E puru in is condaxis, is sardus de su seculu XI no hant provau su
bisongiu de ddu notai in unu modu
particulari. Hant sighiu a notai
custu sonu "ll". E depu nai ca si
ligit perfettamenti.

Totu custu mi fait pensai ca s'unica curpa chi tenit su sardu,
est a no essi stetiu sa lingua de unu statu independenti. Sa lingua
si fiat sistemada cun su tempus
cumenti a is ateras etotu.
Invecis, si toccat a giustificai
donnia sonu, donnia littra cumenti
chi su sardu fessit una lingua
chene storia, chene documentus.

francu ha detto...

Perra mi dice che non seguo in tutto e per tutto il Canonico Porru ed è vero, perché altri prima di me hanno scelto di abbandonare quello spagnolismo di qu letto come fosse ch: quietu da leggere chietu, oppure quell'altalenare fra z e c in numerosi vocaboli zivili=civili, zitadi=cittadi. Parlo dei grandi poeti cagliaritani e dei vescovi della fine del '700-inizi '800 (vedi mons. Pilo ad Ales) che hanno composto canti religiosi e i catechismi in sardo.
Non dimentichiamo che il Canonico preferiva il parlare forbito della borghesia e della nobiltà, dicendo altu, cultura, platu, ma assolvendo pure i più popolari artu, curtura, pratu.
Quanto all'osservazione per i condaxis, non so darti una risposta. Mi ha incuriosito che nero si dicesse nighellu e non ancora nieddu, ad esempio.
Virdis parlò così ad una riunione a San Sperate, quando ci fu la rivolta dei Campidanesi contro la LSU: non ricordo se l'avesse affermato come dato accertato scientificamente oppure come un "pare che questo suono risalga a prima della conquista dell'isola da parte di Roma ...". Mi colpì però la notizia, anche perché è un suono che più popolare non si può. Ricordo che nei nostri paesi della Marmilla, i figli dei ricchi e dei don si distinguevano perché parlavano generalmente in italiano, ma anche quando si permettevano il sardo: dicevano nudda, Masuddas, cuddu come se fossero nati e vissuti a Firenze, con la doppia dd mica cacuminale, macché!
Poi ci sono scelte personali, certamente. Infatti non mi va di trasformare il sardo da lingua popolare a lingua popolaresca, a sa ziu Paddori, per intenderci, con le forzature che Melis ci mette per suscitare le risate.
C'è stata storicamente, mi pare di ricordare, una bella differenza fra il latino di Tito Maccio Plauto e quello di Quinto Ennio, anche se vissero nello stesso periodo.
Il sardo è stata sempre la lingua del popolo, ma per favore, non prendiamola a calci in bocca, come ha fatto la compagine SCIENTIFICA di Milia che ha ORDINATO che davanti alle R ci si piazzi sempre una vocale: Regula diventa Arregula, Romanus diventa Arromanus, quando tutti sanno e vedono che si scrive "is romanus" ma si dice "i' romanus".
Ti ho risposto, ma non ti ho convinto di sicuro. Ma non pretendevo neppure tanto.

perra ha detto...

@Francu

No, cumbintu gei ddu seu! Funt
arrexonis de totu respettu. Ma,
no po abettiai, chi est merescidori
a circai de s'indi bogai de is
spagnolismus, poita no dd'iat a essi a s'indi bogai de is italianismus puru? Sempri chi su
motivu siat a donai sa preferenzia
a is "sardismus". Torrendi a is
condaxis, mescamenti is primus de
su s.XI,XII, innui si esprimit unu
sardu schettu, sa "k" est regulari,
(mancai in sa norma po sa lsc nerint su contrariu)
su sonu cacuminali est notau, sighendi s'etimologia cun sa doppia "l" est a nai "ll", deghinò
dda lassànt simpli, (ita est mellus, a intendi unu narendi "nuda o nula), e berus sanziànt po sa z/ç, cumenti sanziànt po sa b/v. In custus causus (happu biu scrittu kaosu in
sa carta greca) su spagnolu no
nc'intrat nudda. Teneus scetti sa propria problematica, gia chi custu tontonai s'agattat
"daba s'ou"! Cali iat a essi sa critica sua asuba de custus puntus?
Speru diaderu chi m'happat a perdonai po ddi mandai unu testu
aici scuncodrau, ma m'interessat
meda su ch'indi podit pensai fusteti.